Α΄βραβείο στον Παγκύπριο Διαγωνισμό Δημιουργικής Γραφής στη μνήμη του ποιητή και ακαδημαϊκού Μίμη Σουλιώτη

Το Τμήμα Ελληνικών της Αγγλικής Σχολής Λευκωσίας συγχαίρει το μαθητή της έβδομης τάξης Χρίστο Κληρίδη για την επιτυχία του στο Διαγωνισμό Δημιουργικής Γραφής που είχε προκηρύξει το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού στη μνήμη του ποιητή και ακαδημαϊκού Μίμη Σουλιώτη.

Το Α΄ Παγκύπριο βραβείο στην κατηγορία των Λυκείων αποτελεί σημαντική διάκριση τόσο για τονμ ίδιο το μαθητή όσο και για το σχολείο μας.

Θέμα του διαγωνισμού ήταν οι παρωδίες καβαφικών ποιημάτων.

Παραθέτουμε το ποίημα που βραβεύτηκε.

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.

Εν Μεγαλόνησῳ Κύπρῳ, 2013 μ.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία, και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός, ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή. Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία είναι που κάμνουνε μια ιστορία μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι, για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν, κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν, με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής. Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες. Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη· η κατοχή σας είν' επισφαλής: η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες. Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή, κι από την άλληνα την συναφή, κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική· είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει; σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη. Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε, βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε· πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς. Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία, κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς, απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία, να δούμε τι απομένει πια, μετά τόση δεινότητα χειρουργική.- Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός. Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία. Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια. Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία. Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια; Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στη νήσον  σε όλους πια κατέστη φανερό, και  μη έχοντες χρήμα κυβερνήτες και πολιτικοί εκλιπαρούν τους Τροικανούς. Όμως το φυσικόν αέριον και η Ρωσία  είναι αυτή καθαυτή η ουσία της διοικήσεως των Τροικανών. (Μακάρι να εξέλιπε η αιτία και να μην τους χρειάζονταν κανείς). Τους αριθμούς και κάθε λογής στοιχεία στο μικροσκόπιο βάζουν, και βγάζουν την λυπητερήν, με την απαίτησι να γίνουν όλα χωρίς αργοπορίαν σε θάνατο να υπάγεις γονυπετής. Θυσίες αιτείται η Τροικανία. Παραιτηθείτε από τον φυσικόν σας πλούτον· δεν σας ανήκει, η τοιαύτη κτήσι βλάπτει τα συμφέροντα τα διεθνή. Παραιτηθείτε από τα κεφάλαια της Ρωσίας, βρώμικα είναι κι επιβλαβή. Μειώστε τον τραπεζικόν τομέαν, είναι μεν ουσιώδης, αλλά είναι υπερμεγέθης και πρέπει να περιοριστεί. Κι όσο την μάχαιραν στο κόκκαλον τρυπούνε, ζητώντες όλο και πιότερα κακά, και να παυθούν ζητώντες πάντα  τα προνόμια τα φυλακτά. Κι όταν με το μνημόνιο τελειώσουν, όρους και φόρους δυσβαστάκτους θέτοντες,   τον λαόν ρίξαντες στην άκραν ανεργίαν, κι αδρήν λάβοντες αμοιβήν εκείνοι, το μη χείρων βέλτιστον μας σερβίρουν, ίνα ασπασθώμεν η εργατιά. Θα έρθει όμως ο καιρός. Ας μη μας βιάζει κανείς· είν' επικίνδυνη η βιασύνη. Τα μέτρα μπορεί και να μας άξιζαν. Βασίλευε, βεβαίως, η απληστία και ήταν μακράν η Μεγαλόνησος από την θρησκείαν. Όμως υπάρχει παράδεισος στη γη; Τις πράξεις μας ας αναλογιστούμε. Και τέλος πάντων, ας βαδίσουμε εμπρός .